مزاج در سنین مختلف

به گزارش مملکت آنلاین،مزاج در سنین مختلف در زمان انعقاد نطفه، رطوبت و حرارت غریزی را که مایه حیات هستند از پدر و مادر خود می‌گیرد. هر چه میزان رطوبت غریزی و به تبع آن حرارت غریزی بیشتر باشد، عمر فرد نیز بیشتر می شود.اگر مراقبت های کافی وجود داشته باشد و حوادث مرگبار پیش نیاید، مرگ طبیعی زمانی می رسد که این رطوبت و حرارت پایان یابد. دوران حیات انسان بر اساس این رطوبت و حرارت به چهار مرحله تقسیم می‌شود: مرحله رشد، مرحله جوانی، مرحله میانسالی و مرحله پیری.

مرحله رشد :

از زمان تولد تا سه سالگی است. در این مرحله، بدن پیوسته در حال رشد است و میزان رطوبت و حرارتش بالاست. بدن نوزاد بیشترین رطوبت را دارد که به کمک حرارت موجود، بیشترین میزان رشد در مرحله اتفاق می‌افتد. که یکی از علت‌های اختلال رشد به هم خوردن تعادل حرارت و رطوبت، به عنوان مثال کودکی که تحرک زیادی دارد، بیش از اندازه فعالیت داشته و در بدن خود حرارت زیادی تولید می‌کند که منجر به اختلال در افعال، کاهش رطوبت و در نتیجه کاهش رشد می‌شود.

مرحله جوانی :

 بین ۳۰ تا ۴۰ سالگی است. رطوبت و حرارت غریزی در حد تعادل هستند و مرحله جوانی متعادل معتدل ترین مزاج سنی است. در مرحله جوانی، گرمی مرحله رشد باقی می‌ماند ولی رطوبت غریزی آن به آرامی کم می‌شود و در مجموع، مزاج نسبت به مرحله قبل به سوی گرمی و خشکی تمایل می یابد. در این دوره فرد مستعد بی‌خوابی و اضطراب است.

مرحله میانسالی :

 این مرحله از ۴۰ تا ۶۰ سالگی است. در این مرحله قوای بدن به تدریج تحلیل رفته رطوبت و حرارت غریزی کم می‌شود و مزاج به سمت سردی و خشکی می‌رود. انسان در این دوره مستعد بیماری های سوداوی مانند بواسیر، واریس و افسردگی است.

مرحله پیری :

 بعد از سن ۶۰ سالگی است که ظاهر شدن ضعف شدید در قوه و کاهش شدید رطوبت غریزی و حرارت غریزی همراه است. مزاج در این سن سرد و تر است و این تری مربوط به رطوبت غریزی نیست بلکه رطوبت غریبه ای(ترین عرضه ای یا اکتسابی) است که حاصل کاهش و نقصان در گوارش غذا هضم است. به عبارتی در سن پیری مزاج فرد متغیر است و تابع شرایط محیط و رژیم غذایی است. نکته: باید توجه داشت آنچه در مورد مزاج بدن در سنین مختلف گفته می‌شود، در تعامل با مزاج ذاتی شخص قرار دارد، بنابراین افرادی که مادرزادی مزاج سرد و خشک دارند، در سن کهولت سن دچار تشنج شدید علائم سردی و خشکی می‌شوند ولی در سنین رشد حابل بهتری دارند، برعکس آن افراد با مزاج گرم و تر، در مرحله رشد به مشکلات ناشی از غلبه گرمی دچار می‌شوند. در حالی که در سنین بالاتر به اعتدال میرسند.

تدبیر مزاج جوانان :

 مزاج انسان در دوره جوانی گرم و خشک (مزاج صفراوی) است، بنابراین:

 جوانان باید بسیار ورزش کنند.

نباید مدت طولانی در معرض آفتابی قرار بگیرند.

 از غذا خوردن غذاهای گرم که تولید صفرا می کنند مانند: سیر، پیاز و  خردل پرهیز کنند.

مدت طولانی گرسنه نمانند.

 در تابستان با آب سرد یا ولرم حمام کنند.

نوشیدنی های خنک بنوشند و میوه‌هایی مانند انار، به، سیب، آلو و شفتالو بخورند.

تدبیر مزاج میانسالان :

مزاج افراد میانسال سرد و خشک (سوداوی) است.

 فصد و زالو درمانی دوری کنند زیرا در این سن تولید خون به نسبت ضعف و حرارت غریزی کم است.

بهترین تدبیر در میانسالی خواب، حمام کردن و مصرف نوشیدنی‌های سازگار و غذا های مناسب مزاج است.

 اختلال در دفع روده ای و کلیوی در میانسالی زیانبار است، بنابراین پیشگیری از یبوست وکمک به دفع ادرار حتی با استفاده از راهکارهای غذایی دارویی لازم است.

 پیاده‌روی، مالش و ماساژ متعدد با روغن های مناسب مفید است.

تبدیل مزاج افراد پیر :

 مزاج افراد پیر مختلف است به طوری که اعضای اصلی‌شان سرد و خشک است ولی رطوبت بلغمی در داخل اعضای آنها انباشته می شود پس لازم است به علائم بیماری توجه شود.

 در دوره پیری بدن هر روز با روغن بنفشه، بادام و بابونه چرب شود.

 غذاهای مصرفی باید کم حجم دارای کیفیت بالا باشند. کاهش حجم غذا و افزایش تعداد وعده های غذا و اجتناب از غذاهای سودازا و بلغم زا توصیه می‌شود.

 غذاهایی مانند آب گوشت شوربا ( آش ساده ای که با برنج و سبزی پخته می‌شود) حلیمی گندم، شیر و عسل، زرده تخم مرغ عسلی، آبگوشت و گوشت جوجه خروس و نان خوب پخته با میزان نمک متوسط مفید است.

 مصرف سبزی ها و میوه هایی مثل کاهو، برگ چغندر، کرفس، تره، انجیر تازه و خشک، انگور، مویز، مغز گردو و بادام برای افراد پیر مناسب است.

 از خونگیری به جز در مواقع اضطراری پرهیز شود.

 از چیزهایی ترش به خصوص سرکه اجتناب شود.

 نوشیدن شیر مفید است به شرط آن که بعد از نوشیدن شیر در ناحیه کبد و شکم احساس نفخ نشود. بهترین نوع آن شیر بز است.

 شیر پخته بهتر از شیر خام است. بهترین شیوه طبخ این آن است که ۳ قسمت شیر را با یک قسمت آب مخلوط و با آتش ملایم جوشانده و تا یک چهارم آن بخار شود، سپس با مقداری نبات یا عسل شیرین کرده و آرام مصرف شود. اگر زمان پختن شیر مقداری زنجبیل به آن اضافه شود، نفخ شکم را کم می‌کند.

 از گرسنه خوابیدن پرهیز شود، زیرا گرسنه به خواب رفتن باعث از بین رفتن قوت می‌شود.

یبوست یکی از مشکلات این مرحله سنی است که می‌توان با مصرف غذاهایی مثل خورشت مرغ با کلم، چغندر و سوپ جو آن را درمان کرد. اگر با مصرف این غذاها مشکل برطرف شد، از انجیر خشک جوشانده در ماءالعسل و مسهل های مثل های خفیف استفاده شود. خوردن انجیر تازه در فصل آن و انجیر خیسانده در زمستان بهترین داروی گیاهی برای نرم کردن شکم است.

 مالش و ماساژ معتدل در مرحله پیری مناسب است و باعث قوت می‌شود. به طور کلی ماساژ، ورزش، روغن مالی مناسب و حمام معتدل برای این گروه مناسب است.

انتهای پیام/