ترکیه همچنان در انتظار سیگنال مثبت آمریکا؛ همکاری واشنگتن با کردهای سوری تداوم مییابد؟
برخی از کارشناسان نظامی و سیاسی آمریکایی معتقدند که واشنگتن باید برخورد بهتری با ترکیه داشته باشد و این کشور را همچون یک متفق بنگرد، اما نکته اینجاست که این کارشناسان، بخشی از تیم بایدن و نهادهای تصمیم ساز آمریکا نیستند.
به گزارش مملکت آنلاین، با آن که تیم جو بایدن مستقر و تثبیت شده، مقامات ترکیه هنوز هم در مورد وضعیت آتی نگرش واشنگتن به رابطه با آنکارا، به یک جمع بندی مطمئن نرسیده اند و به روشنی نمی دانند که آیا برخورد و مواجهه کلی مقامات دولت جدید آمریکا با ترکیه و نقش منطقه ای این کشور اسلامی، مانند دوران ترامپ خواهد بود یا خیر؟ طرح این سوال مهم در حالی است که به تازگی اعلام اخبار مربوط به احداث یک پایگاه نظامی جدید در نقطه تلاقی مرزهای عراق، سوریه و ترکیه یعنی در عندیور در استان حسکه، موجب نگرانی تحلیل گران امنیتی ترکیه شده و آن را به عنوان علامتی در مسیر حمایت بیشتر دولت جو بایدن از نهادهای اقماری پ.ک.ک در حوزه شرق فرات، قلمداد کرده اند.
علی چنار از تحلیل گران روزنامه ملیت ترکیه که مدت ها به عنوان روزنامه نگار ساکن واشنگتن بوده، امروز در یک گزارش مفصل به بررسی ابعاد مختلف این موضوع پرداخته و نظرات 3 تن از کارشناسان برجسته نظامی و سیاسی آمریکا را نیز جویا شده است.
علاوه بر این، کارشناسان نظامی و سیاسی، چهره های برجسته دیگری نیز در اتاق فکرهای واشنگتن معتقدند که کاخ سفید باید برخورد بهتری با ترکیه داشته باشد و این کشور را همچون یک متفق بنگرد، اما نکته اینجاست که این کارشناسان، بخشی از تیم بایدن و نهادهای تصمیم ساز آمریکا نیستند.
چرا ژنرال ها گوشی را بر نمی دارند؟
یکی از نکات مهم گزارش تحلیل روزنامه ملیت ترکیه، این است که چند و چون اعلام موضع وزارت امور خارجه آمریکا در مورد کشته شدن 13 شهروند ربوده شده که در یک غار در گارا و به دست نیروهای پ.ک.ک کشته شدند، بی احترامی به آنکارا بود. چرا که سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا، به شکل آشکار و بی محابا، صحت و سقم اظهارات مقامات آنکارا را به چالش کشیده و اعلام کرد: «اگر ثابت شود این افراد واقعاً به دست پ.ک.ک کشته شده اند، آن را محکوم خواهیم کرد».
ترکیه به اندازه ای از این برخورد ناراحت شد که در سریع ترین زمان ممکن، سفیر آمریکا را احضار کرده و مراتب اعتراض و گله مندی را به او منتقل کرد. به همین خاطر، آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه، شخصاً به مولود چاووش اوغلو زنگ زده و با او صحبت کرد.
اینجاست که ملیت می پرسد: حالا که دو وزیر امور خارجه با هم به راحتی صحبت کرده و مشاورین عالی امنیت ملی آنکارا و واشنگتن هم به تفصیل با هم گپ زده اند، چرا در حوزه نظامی نیز این اتفاق نمی افتد؟ چرا وزیر دفاع تیم بایدن، مستقیما با وزیر دفاع ترکیه صحبت نمی کند؟
البته گلایه دفاعی و امنیتی ترکیه از آمریکا، فقط محدود به این موضوع نیست و نکته دیگری که مورد تایید مقامات نظامی آنکارا قرار گرفته، این واقعیت است که مدتهاست آمریکایی ها، همچون سابق، در مورد پ.ک.ک، با ترکیه روند همکاری انتقال اطلاعاتی ندارند.
آنها قبلاً بر اساس دریافت های ماهواره ای و دیگر ادوات جاسوسی -اطلاعاتی، بخش قابل توجهی از هر آن چه داده صوتی و تصویری و رمزی را که در منطقه شکار می کردند، در اختیار ترک ها می گذاشتند، اما حالا از این خبرها نیست و نظامیان آمریکایی، کُد اطلاعاتی قابل توجهی در مورد پ.ک.ک، به آنکارا مخابره نمی کنند.
در مورد ی.پ.گ خطا کردیم
ژنرال بن هادگس، فرمانده پیشین نظامیان آمریکا در قاره اروپا، به روزنامه ملیت گفته است: «طرفین باید یک بار دیگر، اعتماد را بازسازی کنند. من شخصاً ممکن است از خرید اس 400 حمایت نکنم. اما در هر حال، این حق حاکمیتی ترکیه است که سلاح خود را برگزیند. من معتقدم اگر آمریکا اراده کند که برای حفظ امنیت ترکیه، زیرساخت های دفاع لازم را بدهد، بخش مهمی از مشکلات حل می شود و یک پل طلایی برای ارتباط، ساخته می شود که البته برای رسیدن به این هدف، کنگره باید نقش خود را ایفا کند. تا الان، این رابطه به ژنرال ها سپرده شده است. باید دیپلمات ها و فعالان اقتصادی، خیلی بیشتر از این کار کنند. تیم جو بایدن روی دریای سیاه متمرکز شده و نقطه امیدبخشی که در آنجا توجه آمریکا را جلب می کند، حمایت های اثرگذار و معنی دار ترکیه از اوکراین است».
ژنرال هادگس در ادامه گفته است: «ترکیه یک متفق مهم است و نه تنها در این منطقه، باید در جاهای دیگر هم با همدیگر کار کنیم. من فکر می کنم در مورد ی.پ.گ خطا کردیم. ما برای له کردن داعش، با ی.پ.گ کار کردیم. این انتخاب درستی نبود. باید با ترکیه کار می کردیم، اما برخی دستاوردهای تاکتیکی گذرا ما را به سوی ی.پ.گ برد و این غلط بود».
ترکیه و آمریکا در برابر هم شفاف باشند
دریادار جیمز ستاوریدیس فرمانده پیشین نیروهای ناتو در مورد روابط آنکارا – واشنگتن، به روزنامه ملیت گفته است: «آمریکا در مبارزه با پ.ک.ک، با ترکیه همکاری کرده است. اما مساله ی.پ.گ، فرق می کند. آمریکا در آنجا ناچار بود برای مبارزه با داعش، از ی.پ.گ کمک بگیرد. ترکیه و آمریکا باید همه چیز را به شکل شفاف با هم در میان بگذارند و محدودیت هایشان را به طور متقبال بفهمند. من فکر می کنم پیدا کردن یک راهکار تاکتیکی خوب و معقول برای حل مشکل اس 400 کار سختی نیست».
همکاری با ی.پ.گ، ادامه دارد
جیمز جفری که به تازگی بازنشسته شده و بارها به عنوان نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا در پرونده سوریه، با مقامات دولت اردوغان دیدار کرده، معتقد است که مساله داعش، برای دولت جو بایدن اهمیت بالایی دارد.
جفری گفته است: «تیم بایدن می داند که داعش هنوز هم در برخی مناطق سوریه قدرت دارد و ترکیه نیز با این تحلیل اطلاعاتی مخالف نیست. آمریکا برای مبارزه با داعش، بر روی کمک های ی.پ.گ و قسد (نیروی سوریه دموکراتیک) حساب باز کرده و من فکر می کنم در دوران جو بایدن نیز این همکاری ادامه پیدا خواهد کرد. درک این نکته نیز مهم است که ترکیه، تنها کشوری است که ی.پ.گ و قسد را تروریست می پندارد. من فکر می کنم لازم است که آمریکا، باید مداوماً به ترکیه اطمینان دهد و به افراد ی.پ.گ بگوید، سلاح هایی که به شما می دهیم برای جنگ با داعش است و نباید این سلاح ها را در برابر ترکیه به کار بگیرید».
مسیر پیش رو چگونه خواهد بود؟
بر اساس نظراتی که در تحلیل های اغلب کارشناسان سیاسی ترکیه به آنها اشاره شده، با توجه به فضا و شواهد کنونی، رسیدن روابط آنکارا – واشنگتن به یک سطح ایده آل و بهبودی چشمگیر در سطوح گفتگو، تا حد زیادی، دور از ذهن و دور از واقعیت است. چرا که آمریکا در مورد سامانه موشکی اس 400 روسی، جنگنده های اف 35 و ادامه همکاری با شبه نظامیان تحت امر پ.ک.ک در شمال سوریه، مسیری را دنبال می کند که مورد تایید مقامات ترکیه نیست.
در همین حال، ترکیه نیز علاوه بر شرق مدیترانه و مسائلی همچون قبرس، یونان، منابع گازی، لیبی و همچنین در پرونده قره باغ و قفقاز، اهداف و تحرکاتی دارد که مورد تایید آمریکا نیست.
در پایان می توان چنین پیش بینی کرد که رابطه، فعلاً در فضایی حفظ شود که اصل موازنه در آن تا حدودی رعایت شود و در عین حال، روند کلی رابطه به شکلی خواهد بود که باید آن را نوعی رکود و انجماد در روابط دوسویه دانست که برای آب شدن یخ ها، علاوه بر گذر زمان، عوامل تاثیرگذار پیرامونی هم نقش آفرین خواهند بود.
منبع: تسنیم