مملکت آنلاین، خبر پیدا شدن یک نوزاد در سطل زباله بازخورد های متفاوتی در شبکه های اجتماعی داشته است.
سرهنگ جلیل موقوفه‌ای در تشریح جزئیات کشف نوزادی در سطل زباله، اظهار کرد: دو روز گذشته در پی اعلام مرکز فوریت‌های پلیسی ۱۱۰ مبنی بر پیدایش نوزاد در سطل زباله در محله نازی آباد مأموران کلانتری ۱۳۰ نازی آباد به محل اعزام شدند.
وی افزود: پس از حضور مأموران مشخص شد یکی از زباله‌گردها از داخل سطل زباله پلاستیک مشکی رنگی را یافته و پس از باز کردن متوجه وجود نوزادی شده که زنده و در حال نفس کشیدن بود. این فرد سریع با پلیس و دستگاه‌های امدادی تماس گرفت.
رئیس پلیس پیشگیری تهران بزرگ با اشاره به اینکه نوزاد زنده و با حضور عوامل اورژانس سلامت وی تأیید شد، تصریح کرد: سریع با اورژانس نوزاد به بخش نوزادان بیمارستان امیرالمومنین (ع) منتقل شده و تحت درمان قرار گرفت.
سرنوشت این نوزاد برای مردم و شبکه های اجتماعی سوژه ویژه شد اما با مراجعه به گزارش ها و آمار ها می توان دریافت که در طول یک ماه حدود ده هزار نوزاد سقط می شوند و یا بعد از تولد رها می شوند.
سال هاست عواقب سیاست «فرزند کمتر زندگی بهتر» آینده کشور را به چالشی جدی کشانده است .اینکه آن شعار کار یک جریان نفوذی بود یا از بی خردی مسوولان و دست اندارکاران نشات می گرفت به کنار ،متاسفانه در دهه گذشته دولت ها آنچنان رونق از زندگی ها برده اند و آنچنان کشور را درگیر تحریم و نامدیریتی های اقتصادی کرده اند که همچنان مقوله ازدواج و فرزند آوری به عنوان فرعی ترین مساله ی جوان ها تلقی می شود.
مع الوصف باید توجه داشته باشیم هشدار پیری و رشد منفی جمعیت کشورمان به پخش سریالهای نخ نمای تکراری تلویزیون می ماند و حداقل بیانگر ناتوانی دولت ها و بدنه تصمیم گیر حکومت در حل مشکلی است که خود تهدید امنیت و موجودیت کشور می دانند.
اینکه به رغم تمام آمار ها و حقایق ،همچنان مقوله ازدواج و فرزند آوری در راه اندازه کمیته ها و سازمان ها و بخش هایی با نام های
«جوانی جمعیت»خلاصه شده ،نشان دهنده بیراهه ای است که مسوولان با جدیت تمام در آن گام نهاده اند.
اگر پرونده تحریم ها و انرژی هسته ای را از ابعاد مختلف بررسی کنیم رابطه مستقیمی بین تحریم ها و کاهش میل به ازدواج و فرزند آوری می توان یافت.
کاهش میزان فرزندآوری به عنوان یک الگوی غالب در کشور در شرایطی شکل گرفت که مجموعه نگرش سنجی‌های گذشته نشان دهنده افزایش مطلوبیت فرزندآوری طی دهه ۹۰ داشت.
براساس نتایج "پیمایش ملی خانواده" در سال ۱۳۹۶ بیش از ۶۰٪ جامعه نمونه بر مطلوبیت سه فرزند و بیشتر تاکید داشتند.
نتایج مذکور در حالی است که "پیمایش بررسی نگرش‌ها و رفتارهای اجتماعی و فرهنگی در ایران" در ۱۳۷۵ تنها ۱۵٪ جامعه به سه فرزندی و بیشتر از آن تمایل داشتند.
بسیاری از دانشمندان و محققین جامعه شناسی کشورمان معتقدند کاهش تمایل به ازدواج و فرزند آوری به شدت متاثر از کاهش امید به آینده و شرایط متلاطم اقتصادی است شرایط رکود تورمی مزمن و ساختاری که با افزایش موارد و میزان پرداخت امدادی دولت به آحاد مردم هم اثبات و عملاً قادر به اصلاح ، بازسازی و بازگشت نیست اقتصادی به شدت درهم پیچیده ، بغرنج و مبتلا به انواع فساد ساختاری که بدون بازگشت عالمانه و معقول به قوانین و قواعد اقتصادی هرگز علاج نخواهد شد.
در پایان این مقاله سهم کاسبان تحریم و کسانی که تحریم ها را برگ کاغذ های بی ارزش می دانستند را در از بین بردن امید جوانان به آینده و ازدواج و فرزند آوری را نباید نادیده بگیریم.
انتهای پیام/