ایران بی آب ما

مملکت آنلاین، تقریبا یک خبر مشابه هر ساله در ایام تابستان و پاییز تیتر رسانه ها است.

 اخبار بی آبی، خشکسالی و کم آبی از زبان مسوولان و پژوهشگران و مردم شنیده می شود اما از تدبیر خبری نیست؛ دوستی می‌گفت کار بی‌آبی مملکت به هیات دولت و رییس جمهور کشیده است و در چند مورد دعا برای رفع بی آبی و حل این مشکل اولویت کشور پایان بخش جلسات بوده است.

اگر صفحات تاریخ این کشور را مرور کنیم رد پای کاریزها (قنات ها) را در استان های مرکزی و جنوبی مشاهده می کنیم که این مشاهدات از کم آبی کشورمان در طول تاریخ خبر می دهد اما وجود همین کاریزها نشانه ای از مدیریت منابع آبی و درایت مردمان آن زمان است.

وجود سیل بندها و سدهای قدیمی در برخی نقاط و تنوع کشت و زرع مبتنی بر ویژگی های زیست بوم و اقلیم هر منطقه، همگی از هوشمندی، درایت و مدیریت پیشینیانمان خبر می دهد.

حال ما چه کرده ایم؟ جز اینکه بدون توجه به ویژگی های سرزمینی و صرفا بر اساس خواست فلان وکیل مجلس یا فلان دولتمرد، پروژه های سدسازی راه انداختیم و محصول این نهضت سدسازی جز فرونشست زمین در جای جای این مرز و بوم چه بوده است.

کدام پایش را به سرانجام رساندیم که نتیجه آن جلوگیری از کشت برنج غرقاب در اصفهان و کاشت هندوانه در مناطق کم بارش بوده است؟

در حوزه آب های پسماند کدام طرح منجر به احیای این منابع و جلوگیری از هدر رفت آن بوده است؟

آیا توانسته ایم کارخانه فولاد و ذوب آهن را از مرکز کشور که کانون کم آبی است به استان های مجاور دریا منتقل کنیم؟

پاسخ این سوالات و ده‌ها سوال مشابه مشخص است متاسفانه هر دولتی جز شعار، هیچ طرح اصولی را پیگیری نکرده است.

امروز خبری توجه من را جلب کرد؛"آینده کشاورزی بدون آب و خاک".

بله موضوع کاملا جدی است؛ در کشور آمریکای خونخوار! بزرگ‌ترین مرکز ایروپونیک (هواکشت) با مساحت ۱۳۶ هزار فوت مربع به مرحله بهره برداری رسیده است.

توجه بفرمایید کشور آمریکا با کم آبی و مشکلات خشکی رودخانه ها مواجه نیست اما آینده و توجه به محدودیت های منابع تصمیم‌گیران این کشور را به سمت طرح های اجرایی کشانده است.

در این مزرعه بزرگ گیاهان بدون نیاز به خاک در طبقات مسقف روی ریل ها کاشته می شوند و نور توسط لامپ های LED تامین می شود؛ دما و رطوبت لحظه ای اندازه‌گیری می شود و بنا به شرایط مورد نیاز گیاه تنظیم می شود، مواد آلی و کود مستقیم به ریشه گیاهان منتقل می شوند، کود و آب در یک چرخه تجدیدپذیر ‌دوباره مورد استفاده قرار می گیرند.

۲۵۰ گونه گیاه ‌در این مزرعه با کاهش ۹۵ درصدی مصرف آب نسبت به کاشت سنتی کاشته شده اند و تولید محصول در هر فوت مربع ۳۹۰ برابر بوده است!!

انقلاب صنعتی در کشاورزی آغاز شده است و ما هنوز خوشحالیم که آب جاری در لوله های سرویس بهداشتی هایمان قابل شرب است!!!

هر ساله سیل‌ها می آیند و ویران می کنند و ما از مهار آن عاجزیم چه برسد به اینکه بتوانیم از آن بهره ای ببریم.

هنوز برای یک کیلو هندوانه، آن هم با بهره گیری از سیستم های نوین آبیاری ۲۸۶ لیتر آب مصرف می کنیم و بعد آن را کیلویی ۳۰۰۰ تومان به کشورهای عربی و همجوار صادر می کنیم!

حیف این خاک و منابع که با عدم مدیریت و نگاه سطحی مسوولان مواجه است.

انتهای پیام/