دروغ بزرگ کودکی‌مان
محمد حیدری
مملکت آنلاین، کودکی و نوجوانی اکثر ایرانی ها یک قالب مشخص دارد، حکایت ها و داستان هایی شبیه به هم داریم.
و البته یک نقصان تاریخی باعث شده در عموم خانواده های این سرزمین کودکان را با دوگانگی های فراوانی روبرو سازیم؛ دوگانگی‌های موجود در اشعار و قصه ها خود حدیث مفصلی دارد.
کار آنجا سخت می شود که بسیاری از مفاهیم رایج در دوران کودکی در بزرگسالی عینیت ندارد.
یکی از غم نامه های مشترک کودکان موضوع انشایی است که به صورت ثابت همه با آن دست و پنجه نرم کرده ایم.
«علم بهتر است یا ثروت» نقطه تقابل زندگی روزمره‌مان و خدا از سر تقصیر معلمانمان بگذرد که تا کسی ثروت را انتخاب می کرد چشم بسته پنج نمره از بیست کم می کردند و کاری به استدلال ها و نثر کودک نداشتند.
خانواده ها سعی داشتند دنیای پیش روی کودکان را عاری از سیاهی های جامعه ترسیم کنند.
علم را برادر اخلاق می دانستند و ثروت را مسیر تباهی؛ بر اساس همین مدل تربیتی که آن را منتسب به فرهنگ‌مان می دانستیم کودکان‌مان را کارمند پرورش دادیم.
در غفلت سبک آموزشی مان، یادمان رفت درب جامعه بر پاشنه کاسب و تاجر و صنعتگر می چرخد.
آینده مملکت را آنقدر روشن و ارزش ها را آنقدر پر رنگ می دانستیم که فکر نمی کردیم روزی برسد حقوق یک فوق‌لیسانس با تمام مزایا کفاف یک ماه یک خانواده چهار نفره را ندهد و البته همه هم شانس نداشتند که همین حقوق را هم دریافت کنند تمام لیسانسه ها یا کارگران روزی کودکانی بودند که در انتخاب موضوع انشا خودشان علم را انتخاب کردند و نرفتند پی آموختن کاسبی.
معتقدم مسوولیت خانواده ها از کودکی آموختن حقایق است اگر کودکی موضوعش ثروت بود باید تشویق شود این استعداد ها را نباید حرام کرد.
کودکی ها تمام شد و متاسفانه امروز پول چرک کف دست نیست؛ اینکه آدم «علم، ایمان، تقوا و عمل صالح» داشته باشد خوب است اما این روزها اگر بخواهم به یک نفر توصیه‌ای بکنم می‌گویم سعی کنید پولدار بشوید و به کودکانتان هم همین را بیاموزید.
گول‌مان زدند که پول خوب نیست، علم بهتر است و آدم‌های پولدار آخرش بدبخت و بچه‌هایشان معتاد می‌شوند این داستان ها را ساخته‌اند که دست زیاد نشود.
وقتی پول دارید احترام اجتماعی دارید، روی سبیل شاه هم می‌توانید نقاره بزنید.
وکیل و وزیر و نظمیه‌چی که سهل است، غذای سالمتری می‌خورید، کمتر مریض می‌شوید، لازم نیست تا بوق سگ برای یک لقمه نان بدوید، آبمیوه می‌خورید، پوست‌تان بهتر می‌شود، ورزش می‌کنید، روز به روز به اذن الهی خوش‌تیپ‌تر می‌شوید. کار خیر می‌کنید، جاهای خوب بهشت را رزرو می‌کنید؛ لازم نیست اخبار گوش بدهید، هیچ اهمیتی ندارد چه کسی رئیس‌جمهور است.
شما پول دارید؛ هوا پس شد بچه‌هایتان را می‌فرستید جای امن، بدتر شد خودتان هم می‌روید.
وقتی پول دارید، گرم‌تان شد می‌روید سوئیس اسکی می‌کنید، سردتان شد می‌روید دبی حمام آفتاب می‌گیرید.
ایران بهشت پولدارهاست، پولدار شوید؛ اینکه می‌گویند همه می‌میرند هم خیلی حقیقت ندارد، همه می‌میریم اما تفاوت در کیفیت مدت زندگی است، آدم اسهال بگیرد و در سی‌سالگی ریق رحمت سر بکشد، فرق دارد با اینکه در نود سالگی وقتی پرستارهای زیبارو دورش را گرفته‌اند به ملکوت اعلی بپیوندد.
آمار نشان می‌دهد پولدارها بیشتر عمر می‌کنند؛ گول چند نفری که زود می‌میرند را نخورید.
انتهای پیام/