دل خوش سیری چند!
فرخنده امیری *
به گزارش مملکت آنلاین، عوامل مختلفی مانند تغییرات سبک زندگی، شرایط اقتصادی نامساعد، عدم وجود سازوکارهای حمایتی، نبود قوانین تشویقی ازدواج (به جز وام ۱۵۰ میلیونی سال ۱۴۰۱ که پس از سالها انتظار تصویب شد که آن هم در این وضعیت نابسامان اقتصادی دردی را دوا نمی‌کند) در شرایط امروزه، توقعات بالا از جوانان، سنگ‌اندازی‌هایی در زمینه تسهیل ازدواج و افزایش تشریفات و چشم و هم چشمی از سوی خانواده موجب شده‌اند تا روند افزایش سن ازدواج در یک دهه گذشته با سرعت بیشتری به رشد خود ادامه دهد؛ همین امر نیز موجب افزایش نرخ تجرد قطعی در ایران شده و تبعات جمعیتی نامطلوبی را به کشور تحمیل می‌کند.
میانگین سن ازدواج در کشور، طی سال‌های اخیر با افزایش قابل توجهی رو به رو بوده و این در حالی است که سنین ۱۸ تا ۳۵ سالگی علاوه بر اینکه زمان مناسبی برای ازدواج است، بهترین سن، برای باروری و فرزند دار شدن است و عبور از این سن، برای فرزندآوری مخاطراتی را به دنبال دارد.
کارشناسان حوزه جمعیت بر این باور هستند که در صورت ادامه این روند در کشور، طی چند دهه آینده، ایران با بحران جدی جمعیت و سالمندی رو به رو خواهد شد؛ آنان راه چاره را در توجه بیشتر مسوولان به سیاست‌های کلی جمعیت و در نظر گرفتن سازوکارهای حمایتی_تشویقی در جهت تسهیل امر ازدواج جوانان می‌دانند.
در این بین شاهد این قضیه هستیم که بیشتر این افراد که تمایلی به ازدواج ندارند، تحصیلات دانشگاهی دارند و هم شغل و درآمدی دارند که می‌تواند کفاف یک زندگی معمولی را بدهد؛ ولی با این حال همچنان در سنین بالا ازدواج نمی کنند و همچنان حسرت تشکیل خانواده و یک زندگی آرام را در دل دارند. آنها از گرانی‌ها و توقعات بی‌جای بیشتر خانواده ها برای ازدواج می ترسند ؛ دلایلی که مردان را از ازدواج دور کرده و به تبع آن بسیاری از زنان نیز مجرد و تنها مانده‌اند کم نیستند.
در این میان، آزادی‌های بیش از اندازه قبل از ازدواج نیز این مساله را تشدید می کند به طوریکه جوانان نمی خواهند مسئولیت یک زندگی را قبول کرده و آزادی عمل خود را محدود کنند.
البته نباید نادیده گرفت که وجود ازدواج های ناموفق متعدد در جامعه و اطرفیان در بین جوانان از دلایل دیگر عدم رغبت جوانان به ازدواج است.
ازدواج عامل اصلی رشد مطلوب جمعیت را در یک کشور و عامل اصلی کاهش تعرضات، جرائم فرهنگی_اجتماعی، تامین کننده امنیت و آرامش در یک جامعه است.
باید در سطح جامعه فرهنگ سازی‌های مناسب بین خانواده ها در مورد ازدواج آسان و اصولی انجام‌شود، ازدواج هایی که در پی آن کمر خانواده ها از شدت گرانی، تورم، تهیه جهیزیه، خرید طلا، خانه و اتومبیل خم نشود. ازدواج هایی که اصولی باشد بدون تجملات، بدون چشم و هم چشمی و ساده و آسان.
در شرایط کنونی باید به جوانان حق بدهیم که ازدواج نکرده و از آن گریزان باشند، چرا که در درجه اول مسائل اقتصادی و در درجات بعدی میزان مهریه‌های بالا و تجملاتی که از سوی خانواده ها مطرح می شود؛ تمایل به این مساله را کمرنگ تر می کند.
آداب و رسوم دست و پا گیر و پرهزینه بسیاری از خانواده ها یکی دیگر از دلایلی است که افراد را از ازدواج منصرف می کند.
سخت گرفتن ازدواج توسط خانواده‌ها در تمامی مراحل آن یکی از اصلی‌ترین موانع متأهل شدن مجردها است و تا وقتی چنین نگاهی در این مسئله حاکم باشد و اصلاح نگردد، تعداد ازدواج‌ها افزایش نمی‌یابد.
رغبت نشان ندادن جوانان به ازدواج در حالی اتفاق می افتد که مسوولان هر روزه از پیر شدن هرم جمعیت کشور و لزوم دنبال کردن سیاست های جمعیتی در راستای جلوگیری از کاهش جمعیت جوان کشور خبر می دهند.
باید بر روی کاهش تورم، گرانی، فرهنگ سازی و ساده زیستی، فعالیت های اساسی انجام‌داد تا نگرشی اصولی بر ازدواج جوانان داشت.
انتهای پیام/