هت‌تریک لژیونر ایرانی در مسابقات جهانی با چاشنی آسیب‌دیدگی
الهه منصوریان: تمدید کنم یک‌سال حق خروج ندارم
لژیونر ووشو ایران در لیگ حرفه‌ای چین به خبرورزشی گفت: ووشوی ایران قهرمان جهان شد و همه خوشحال هستیم، اما مسئولان ورزش باید به این رشته توجه بیشتری داشته باشند.
به گزارش مملکت‌آنلاین، الهه منصوریان با طلای مسابقات جهانی ووشو هت‌تریک کرد، آن هم با آسیب‌دیدگی چشم. الهه لژیونر ایرانی در لیگ حرفه‌ای چین که برای شانگ‌های مسابقه می‌دهد، با پایان مسابقات جهانی همراه شهربانو و سهیلا در چین ماندند تا قراردادشان را برای فصل جدید تمدید کنند. الهه که در این دوره علاوه برمبارزه در وزن غیرتخصصی اش، با مصدومیت چشم روبه‌رو شد در گفتگو با خبرورزشی ضمن اشاره به دشواری‌های قهرمانی جهان، مصدومیتش، جای خالی سهیلا در مثلث خواهران منصوریان، تمدید قراردادش با چینی‌ها و... صحبت‌هایی کرده که در ادامه می‌خوانید.
قهرمانی جهان چطور بود؟
این قهرمانی برای من خیلی باارزش بود، چون هم در وزن غیرتخصصی خودم مبارزه کردم و هم با آسیب‌دیدگی چشم مبارزاتم را ادامه دادم و قهرمان جهان شدم.
چرا پس از مسابقات به ایران برنگشتید؟
برای تمدید قراردادم با تیم شانگ‌های همراه شهربانو و سهیلا در چین ماندیم، اما پس از تمدید قرار دادم، چند روز به ایران می‌آیم تا خانواده‌ام را ببینم.
تا چه زمانی قراردادت را با چینی‌ها تمدید می‌کنی؟
یک سال تمدید می‌کنم و در این مدت دیگر اجازه خروج ندارم و باید در چین بمانم. با این شرایط سال آینده نمی‌توانم در اردو‌های تیم ملی حضور پیدا کنم یا همراه تیم ملی در جام جهانی و قهرمانی آسیا حاضر شوم.
چرا برای مسابقات جهانی تغییر وزن دادی؟
با تصمیم کادر فنی در وزن غیرتخصصی‌ام یعنی دو وزن بالاتر مبارزه کردم و خوشحالم که این تجربه با مدال طلا همراه بود. البته به خاطر افزایش وزن و آسیب‌دیدگی در مسابقات جهانی، نتوانستم تیم شانگ‌های را در هفته اول لیگ حرفه‌ای چین همراهی کنم و همین غیبت برایم مشکلاتی به وجود آورد.
چه مشکلاتی؟
چون آسیب‌دیدگی غیرمنتظره بود و من در قراردادم به آن اشاره نکرده بودم. به همین دلیل چینی‌ها ۱۰۰ هزار یوان معادل ۱۶۵ میلیون تومان از قراردادم را کسر کردند و این در شرایطی بود که جایزه مسابقات جهانی تقریباً با نرخی که مصوب وزارت ورزش است ۱۵۰ میلیون تومان می‌شود و تقریباً یک جور‌هایی می‌توانم بگویم با چندماه اردونشینی و مبارزاتی که در رقابت‌های جهانی انجام دادم هیچ سودی عایدم نشد و حتی ضرر هم کردم ولی خوشحالم که توانستم با مدال طلای جهانی هت‌تریک کنم و برای ووشوی ایران افتخارآفرینی.
با این شرایط تغییر وزن خیلی سخت بود؟
وقتی اردو‌های تیم ملی شروع شد در انتخابی‌ها در ۵۶- کیلوگرم مبارزه کردم، اما برای مسابقات جهانی دو وزن بالاتر یعنی ۶۵- کیلو گرم رفتم تا سر وزن باشم.
طلای جهانی برای منصوریان چه طعمی داشت؟
مسابقات جهانی برای من طعم شیرین و دلچسبی داشت. این پنجمین وزنی بود که در مسابقات رسمی شرکت کردم. پیش از این در گروه سنی جوانان در اوزان ۴۸- و ۵۲- کیلوگرم مبارزه کرده‌ام، در تیم ملی بزرگسالان در اوزان ۴۸-، ۵۲-، ۵۶-، ۶۵- کیلوگرم حضور پیدا کرده‌ام و این برای من خیلی لذت‌بخش است که تنها سانداکاری هستم که در مسابقات جهانی در هر وزنی که کادر فنی تصمیم گرفت مبارزه کردم و مدال گرفتم.
سخت‌ترین مبارزه با کدام حریفت بود؟
سخت‌ترین مبارزه با آسان‌ترین حریفم بود. در بازی اول با آلیس کوردونیر فرانسوی که گمنام بود و از او شناختی نداشتم مبارزه کردم، فکر می‌کردم بازیکن ضعیفی باشد، در همان راند اول ضربه مشت به صورتم زد و چشمم مصدوم شد. آن‌قدر درد داشتم که شاید اگرسانداکار دیگری بود بازی را ادامه نمی‌داد، اما نمی‌خواستم این فرصت را از دست بدهم به همین خاطر هرطور بود بازی را به سود خود تمام کردم و با انگیزه‌ای که برای مدال داشتم مبارزات بعدی را با پیروزی پشت‌سرگذاشتم و با مصدومیت به مدال طلا دست یافتم.
فکر می‌کردی با مربی ایرانی قهرمان جهان شوید؟
اوایل نگران بودم، اما رفته رفته متوجه شدم راضیه طهماسبی توانایی فنی بالایی دارد و می‌تواند تا سال‌ها نفر اول کادر فنی بانوان باشد. به نظرم اگر مربی خارجی بیاید باید دستیار طهماسبی شود، چون او درمسابقات جهانی توانایی‌های خودش را نشان داد.
برای مسابقات بعدی باز هم تغییر وزن می‌دهی؟
برای بازی در لیگ حرفه‌ای با چینی‌ها برای وزن ۵۲- کیلوگرم قرارداد دارم به همین خاطر باید وزن کم کنم تا سر وزن باشم.
چطور مصدوم شدی؟
در مسابقات جهانی در همان بازی اول مقابل حریف فرانسوی از چشم دچار آسیب‌دیدگی شدم و نتوانستم در اولین مسابقه تیم شانگ‌های در لیگ حرفه‌ای چین که ۱۰ آبان برگزار شد مبارزه کنم به همین دلیل باشگاه شانگ‌های قراردادم را تمدید نکرد.
چرا قراردادت را تمدید نکردند؟
به خاطر اینکه باشگاه شانگ‌های به جای تمدید قراردادم از من تست بینایی گرفت، منتظرم جواب آزمایشات برسد و پس از امضای قرارداد در بازی دوم لیگ حرفه‌ای چین که ۲۵ آبان برگزار می‌شود برای چند روز به تهران سفر کنم و یک‌جور‌هایی تیم شانگ‌های را در بازی هفته دوم تنها بگذارم.
نظر پزشک تیم شانگ‌های چه بود؟
به رئیس باشگاه گفته بودم در مسابقات جهانی از چشم آسیب‌دیدگی دارم ولی خیلی حاد نیست و با چند هفته استراحت می‌توانم در مبارزات حاضر شوم و حتی پزشک تیم این موضوع را تأیید کرد که من باید یک ماه استراحت کنم و بعد از این مدت در مسابقات حضور پیدا کنم، اما او توجهی نکرد.
حضور طولانی در لیگ چین و دوری از خانواده در روحیه شما تأثیر نمی‌گذارد؟
برایم خیلی سخت است، اما برای آینده خودم و خانواده‌ام باید سختی‌ها را تحمل کنم.
سطح فنی لیگ چین را چطور ارزیابی می‌کنی؟
چینی‌ها تمرینات سختی دارند، از حضور در جمع آنها، تجربه ارزشمندی گرفتم. طوری که حالا روش مبارزه‌ام را در وزن جدید تغییر داده‌ام و به خوبی می‌توانم با چینی‌ها مبارزه کنم. البته برای مسابقات بعدی باید روش مبارزه‌ام را تغییر دهم تا باز هم پیروز میدان باشم.
سه خواهر در یک تیم هستید؟
من و شهربانو با شانگ‌های قرارداد داریم و سهیلا هم با چانگ‌شاه. سهیلا همراه تیمش چند روز دیگر برای مسابقه به کامبوج می‌رود و پس از مسابقه دوباره به چین برمی‌گردد و برای بازی بعدی خودش را آماده می‌کند.
با این شرایط دوری از سهیلا برای‌تان سخت نیست؟
سخت که هست، اما خوشبختانه تیم باشگاهی چانگ‌شاه نزدیک شانگ‌های تمرین می‌کند و با یک ساعت فاصله می‌توانیم همدیگر را ملاقات کنیم. اگرچه دوست داشتیم سه خواهر با هم باشیم، اما محدودیت وزنی در تیم‌ها باعث شد سهیلا از ما جدا شود و برای چانگ‌شاه مبارزه کند.
آیا می‌توان به حضور سه خواهر در مسابقات جهانی امیدوار بود؟
امیدوارم در مسابقات دوره بعد تعداد سهمیه‌های ساندای بانوان بیشتر شود تا سهیلا هم بتواند در کنار من و شهربانو عازم مسابقات شود، چون در این دوره واقعاً جای او کنار ما خالی بود.
قصد خداحافظی از دنیای قهرمانی را داری؟
فعلاً قصد خداحافظی ندارم و در خدمت تیم ملی هستم، چون حسرت طلای بازی‌های آسیایی بر دلم مانده و برای رسیدن به آن تلاش می‌کنم، زمانی از تیم ملی خداحافظی می‌کنم که دیگر توانایی کسب مدال نداشته باشم.
صحبت خاصی باقی مانده؟
ووشوی ایران قهرمان جهان شد و همه خوشحال هستیم، اما مسئولان ورزش باید به این رشته توجه بیشتری داشته باشند، چون رئیس فدراسیون به تنهایی نمی‌تواند به همه توقعات جواب بدهد. امیدوارم درآینده شرایط برای ووشوی ایران بهتر از این شود و قهرمانان این رشته نیز مورد حمایت قرار بگیرند.