بحران جدید در دریای خزر: تعداد فک‌ها به یک دهم کاهش یافت

به گزارش مملکت آنلاین، پروین فرشچی فوق دکترای مدیریت سواحل درباره آثار آلودگی دریای خزر در انقراض گونه های زیستی این دریا گفت: این کاهش جمعیت به علل متعدد از جمله از بین رفتن زیستگاه  این گونه ناشی از آلودگی دریایی یا ابتلا به برخی از ویروس‌های کشنده رخ داده است.

فرشچی گفت: با وجود کاهش چشمگیر این آبزی، کشور‌هایی مثل روسیه و قزاقستان هنوز سهمیه صید فک دارند با اینکه در کنوانسیون تهران که با هدف حفاظت از دریاچه خزر تدوین شد دستورالعملی با عنوان حفاظت از تنوع زیستی گونه‌های آبزی دریاچه خزر گنجانده شده است ولی کشورهای عضو این کنفرانس عملا موفق نشده اند با این چالش محیط زیستی مقابله کنند.
وی در ادامه به دیگر عوامل تهدیدزای تنوع زیستی دریای خزر اشاره کرد و گفت: ورود گونه‌های غیر بومی مهاجم آثار مخرب شدیدی بر جای گذاشته اند؛ گونه شانه داران از جمله گونه‌های غیر بومی مهاجمی هستند که وارد دریای خزر شدند. علاوه بر عوامل یادشده با توجه به بسته بودن اطراف دریاچه خزر هرگونه توسعه ناپایدار در کشور‌های حاشیه دریای خزر در کشور‌های دیگر نیز تاثیر گذار خواهد بود.

فرشچی با انتقاد از بی برنامه بودن کنترل بر سواحل دریای خزر گفت: طرح جامع مدیریت سواحل در کشور ما اجرا نمی‌شود، طرح‌های نوشته شده‌ای وجود دارد ولی تاکنون اجرا نشده است ؛ کشور‌های حاشیه دریای خزر هر کدام در حوزه‌های مختلف باعث آلوده شدن این دریاچه می شوند ، ایران بیشتر با  پساب‌های کشاورزی و دیگر کشور‌ها بیشتر با آلودگی‌های نفتی منجر به آلودگی این دریاچه شده اند.
به گفته وی :آلودگی بخش شمالی دریای خزر بیشتر مربوط به ساخت و سازها ،صنایع و آلودگی های نفتی است.در بخش ترکمنستان آلودگی های نفتی و پساب های کشاورزی است و به نظر می‌رسد کشور ترکمنستان کمترین سهم را در آلودگی دریای خزر داشته است.

این کارشناس سواحل در ادامه به تلاش های ایران برای نجات دریای خزر از طریق تصویب کنوانسیون تهران اشاره کرد و افزود: در آگوست ۲۰۰۶ متن کنوانسیون تهران برای همکاری های زیست محیطی دریاچه خزر به تصویب رسید و لازم الاجرا شد. برنامه همکاری‌های زیست محیطی دریای خزر در سه گام ، به خوبی پیشرفت رفت، طرح‌های زیادی انجام شد و همکاری‌های خیلی خوبی برای جلوگیری از آلودگی این دریاچه انجام شد.
وی گفت: بعد از اینکه گام سوم برنامه همکاری‌های زیست محیطی دریای خزر به اتمام رسید، قرار بود دبیر خانه کنوانسیون تهران در آذربایجان مستقر شود ولی به دلیل توافق نکردن ایران و آذربایجان برای استقرار دبیرخانه دایم در یکی از این کشورها، مقرر شد  این دبیر خانه ، بر اساس حروف الفبا به صورت چرخشی کار خود را هر چهار سال در کشوره‌های حاشیه دریای خزر ادامه دهد. اما با مخالفت آذربایجان به عنوان اولین کشور برای میزبانی دبیرخانه کنوانسیون تهران، عملا این دبیرخانه تعطیل شد ؛ به این ترتیب زحمات چندین ساله که از سال ۱۹۹۸ برای حفاظت از محیط زیست دریای خزر آغاز شده بود و تا سال ۲۰۱۲ ادامه داشت بی نتیجه ماند بطوریکه در زمان حاضر همکاری های زیست محیطی بین کشور‌های حاشیه دریای خزر متوقف شده است.

فرشچی گفت: اگر کنوانسیون تهران اجرایی می‌شد طبیعتا با همکاری کشور‌های حاشیه دریای خزر و اجرای برنامه‌های مشترک، آلودگی‌های دریای خزر کنترل می‌شد. متاسفانه کشورهای عضو کنوانسیون تهران تا کنون موفق نشده اند چالشهای زیست محیطی دریای خزر را به نحو قابل قبولی برطرف کنند.

انتهای پیام/