«مصادره» نمونه موفق یک کمدی استراتژیک
ساخت آثار هنری و رسانه‌ای برای روشنگری جنایات رژیم پهلوی همواره یکی از دغدغه‌ها و رهنمودهایی بوده است که رهبر انقلاب در دیدار با اقشار مختلف مردم و به خصوص هنرمندان داشته اند.
به گزارش مملکت‌آنلاین، اگر تا چند سال پیش تصور بر این بود که این منافقین و دارو دسته مسعود و مریم رجوی هستند که دست اول تغذیه و ارتزاق از سرویس‌های جاسوسی و اطلاعاتی غرب برای دشمنی با ملت ایران را داشتند، برآوردهای میدانی نشان می‌دهد که این‌بار سلطنت طلب‌ها بر پیرمردهای لیبرتی پیشی گرفته‌اند و با کمک‌مالی سعودی‌ها و محور قرار دادن ربع پهلوی و راه اندازی شبکه‌های تلویزیونی مثل «من و تو» و «ایران اینترنشنال» در دشمنی با ملت ایران پیش‌تازی می‌کنند.
هر چند که آبشخور و منشا تعذیه همه گروهای ضد انقلاب یک جاست ولی به نظر می‌رسد با توجه به نفرتی که طی این سالها عموم مردم ایران از منافقین داشتند، سازمان‌های اطلاعاتی و جاسوسی غرب ترجیح دادند که این بار از سلطنت‌طلب‌ها سواری بگیرند.
در حوادث همین چند روز گذشته نیز مشخص شد که این تحلیل و برآورد اطلاعاتی اشتباه نبوده و سلطنت طلب‌ها با تمام قوا به میدان رویارویی با ملت ایران آمدند و در این زمینه از هیچ کوششی فروگذار نبودند. از همین رو بود که رهبر معظم انقلاب نیز در اولین سخنرانی خودشان در باره حوادث اخیر به نقش پر رنگ سلطنت طلب‌ها اشاره داشتند و از آن‌ها به عنوان خاندان منحوس پهلوی یاد کردند.
ساخت آثار هنری و رسانه‌ای برای روشنگری جنایات رژیم پهلوی همواره یکی از دغدغه‌ها ورهنمودهایی بوده است که رهبر انقلاب در دیدار با اقشار مختلف مردم و به خصوص هنرمندان داشته اند. قانون «کاپیتولاسیون»، ترور و کشتار افراد برجسته و مهم انقلابی، قضیه گوهر شاد و موضوع کشف حجاب، وابستگی و دست نشان بودن رژیم پهلوی ، نقش بیگانان در اداره کشور، غارت اموال ملی از مضمامین و موضوعات جذاب است که می‌تواند سوژه آثار نمایشی باشد.
در این بین سینمای مستند طی این سالها گام‌های خوب و موثری برداشته باشد ولی واقعیت این است که سینمای داستانی ما در سال‌های اخیر بر خلاف اوایل انقلاب آنچنان که باید و شاید نتوانسته در این مابین نقش پر رنگی ایفا کند.
سینمای داستانی ایران از همان اوایل انقلاب تلاش کرد تا درباره رژیم پهلوی و جنایاتش فیلم‌های زیادی را تولید کند. روحیه انقلابی هنرمندان و سینماگران که می‌خواستند دین خود را به انقلاب ادا کنند از یک طرف و از طرفی دیگر علاقه مخاطبان به دیدن این فیلم‌ها باعث شد تا موج زیادی از این فیلم‌ها در دهه شصت ساخته شود.
فیلم‌هایی که بعضی ازآنها در زمره بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران ماندگار شدند. از نمونه این فیلم‌ها می‌توان به «تیرباران» (علی اصغر شادروان)، «سناتور» (مهدی صباغ زاده) «تشریفات»(مهدی فخیم زاده)،«ترن»(امیر قویدل) و «شکار» ساخته مجید جوانمرد اشاره کرد.
ویژگی مشابه و یکدست این فیلم‌ها این است که بارها از تلویزیون پخش شده‌اند و هنوز هم در ایام دهه فجر روی آنتن می‌روند. فیلم‌هایی که در دیدارهای مجدد هم قابل تماشا و دارای جذابیت هستند. قطعا بخشی از جذابیت این آثار و کشش دراماتیکشان به موضوع آن‌ها (انقلاب) برمی‌گردد.
با پشت سر گذاشتن دهه شصت و شروع جنگ تحمیلی کم کم ساخت فیلم‌های درباره انقلاب کمرنگ شد و جایش را به سینمای دفاع مقدس و فیلم‌های جنگی داد. در آن سالها درست مثل فیلم‌های انقلابی مخاطبان از سینمای دفاع مقدس هم استقبال خوبی می‌کردند و همین استقبال باعث رونق ساخت این آثار شده بود.
از نیمه دهه هفتاد و ورود به دهه هشتاد، سینما به سمت ملودارم‌های عشق و اجتماعی تغییر مسیر داد و تقریبا همین مسیر تا دهه نود ادامه داشت.
اما چند سالی است که سینمای ایران بازگشتی دوباره به سینمای انقلاب یا بهتر است بگوییم حوادث زمان انقلاب داشته که در این بین فیلم‌های خوب و موفقی هم تولیده شده است. «ماجرای نیمروز»، «سیانور» و «نفوذی» حاصل رجعت به همان دوران است.
اما در این بین سینمای ایران برای اینکه بتواند ارتباط بهتری با مخاطب خود بگیرد، دست به تولید یک فیلم کمدی با موضوع سلطنت طلب‌ها،ساواکی ها و منافقین زد. کاری که تا به امروز کمتر سینماگری جرات ریسک کردن ساخت فیلمی با چنین موضوع جدی و حساسیت برانگیزی را داشته است.
«مصادره» در واقع تا به امروز تنها کمدی سینمای ایران است که در آن به موضوع سلطنت طلب‌ها و منافقین پرداخته و در عین حال توانسته با فروش بالا مخاطبان زیادی را هم با خود همراه کند.
«مصادره» اولین تجربه مهران احمدی بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون ایران است که به واقع تنها کمدی است که علاوه بر کیفیت و تولید مناسب به موضوع انقلاب و رژیم منحوس پهلوی و شکنجه‌های ساواک پرداخته است.
اولین ویژگی «مصادره» این است که تا به امروز مشابه‌ای قبل و بعد از خودش در سینمای ایران نداشته و ندارد و به نوعی فیلم خیلی خاص و منحصر به فردی است. دوما ویژگی این فیلم آن است که با وجود اینکه یک کمدی است ولی بر خلاف دیگر کمدی‌های این سال‌های اخیر سینمای ایران، در فرآیند تولید و ساخت آن جدیت و محکم کاری دیده می‌شود و اثری از سر سری گرفتن در آن دیده نمی‌شود. «مصادره» در مقام تولید یک اثر رنگارنگ، با طراوت و در عین حال جدی و پر هزینه است.
نکته مهم و قابل توجه مصادره، اما شاید در این باشد که با وجود اینکه فیلم در هجو و نقد سلطنت طلب‌ها و منافقین است،اما به واسطه هوشیاری سازندگان هیچگاه به ورطه شعار و شعار دهی نمی‌افتد و همین امر موجب می‌شود که فیلم و مفهوم مد نظر سازندگانش به مخاطب حقنه نشود و پیام‌های مورد نظر به شیوه هنری و باروایتی جذاب به مخاطب منتقل شود کاری که متاسفانه در اکثر آثاری که با موضوعات استراتژیک ساخته می‌شود،رعایت نمی‌شود.
از دیگر ویژگی‌های «مصادره» می‌توان به تصویر کشیدن تلاش مذبوحانه رسانه‌های سلطنت طلب و پشت پرده فعالیت آن‌ها در گمراه نمودن مردم ایران و یارگیری از ایرانیان بی خبر از وطن خارج نشین اشاره کرد و همچنین به فضای بی بند و بار این رسانه‌ها و خود مهم پنداری آنان. علاوه بر موضوعات فوق الذکر تنها فیلم کمدی که بصورت جدی به موضوع نفوذی‌ها و فساد اقتصادی آنان (همچون خاوری) می‌پردازد.
«مصادره» نمونه موفق و خوب یک کمدی استراتژیک است که هر چند در زمان نمایش در جشنواره فیلم فجر از سوی مخاطبان و منتقدان با استقبال خوبی روبرو شد ولی به رسم قانون نانوشته‌ای که به کمدی‌ها بها نمی‌دهند نتوانست جایزه‌ای از جشنواره فیلم فجر نصیب خود کند. هر چند در اکران با فروش بالای خود توانست این نامهربانی را تا حدودی را جبران کند.
به نظر می‌رسد با توجه به حوادث و رخدادهای این چند روزه لزوم ساخت چنین فیلم‌های در سینمای ایران پیش از پیش احساس بشود.فیلم‌هایی که هم بتوانند خوش ساخت باشند و هم اینکه موضوعات مهم و استراتژیک را با زبان و لحنی روایت کنند که مخاطبان با آن‌ها همراهی داشته باشند.
در انتها یک پیشنهاد به مدیران تلویزیون: همین شب‌ها این فیلم را از یکی از شبکه‌های تلویزیون پخش کنند که حداقل روشنگری در این زمینه برای مخاطبان رخ داده باشد.