خودروی جدید بازار ایران / نقدی بر شاسی بلند ۹۰۰ میلیونی با ظاهر قدیمی چینی دایون Y5

به گزارش مملکت آنلاین، ماشین نیوز نوشت: کمپانی دایون که در زمینه تولید خودروهای باری سنگین و نیمه سنگین در چین فعالیت دارد با معرفی Y5 بعنوان یک اس یو وی با شاسی مستقل قصد دارد تا وارد بازار چینیزه شده ایران شود و در کنار دیگر رقبای هموطن خود در شرایط تحریمی حال حاضر و نبود رقبای اروپایی، ژاپنی و کره ای فعالیت نماید.

دایون Y5 که پیشتر قرار بود توسط زامیاد و با نام تجاری فودای لندفورت وارد بازار ایران شود، استایل و تناسباتی برگرفته از نسخه های قدیمی تویوتا فورچونر / فوررانر دارد و علیرغم آنکه دقیقا مشخص نیست چه شخص یا تیمی مسئولیت طراحی و استایل بدنه آنرا بر عهده داشته اما بدون شک در ارائه خودرویی بشدت زشت، بی تناسب و به قول برخی کارشناسان عقب افتاده و دِمُده بشدت موفق عمل کرده است.

طراحی نمای جلو، فرم پردازی سپر، درب موتور، جلوپنجره و حتی چیدمان کاسه چراغ علیرغم تلاش طراحان، بدلیل ساختار و ذات معماری بشدت قدیمی بدنه، بحدی ضعیف است که کوچکترین جای دفاعی را باقی نمیگذارد.

این ضعف شدید در طراحی نمای جانبی نیز بوضوح قابل مشاهده هست تا آنجا که بیش از پیش به آماتور بودن طراحان پروژه میتوان پی برد.

تا آنجا که حتی استفاده از برخی قطعات کرومی دکوراتیو نیز توانسته به زیبایی ظاهری آن کمک خاصی کند.

حجم پردازی بی روح و بشدت ساده گلگیرها و فقدان خطوط شارپ شانه shoulder line و شخصیت Character line جانبی و فرم گیج کننده ستون C کاملا بر اساس سبک طراحی خودروهای یک یا حتی دو دهه پیش شکل گرفته و ضعف در شناخت تناسبات درست خودرویی در این کلاس خودرو توسط تیم طراحی کاملا عیان و آشکار است.

اما اوج ایراد در طراحی "شترگاوپلنگ" این خودرو  را میتوان در نمای عقب آن مشاهده کرد.

تلاش طراحان در خم و تا کردن چند باره سطح درب عقب با هدف رسیدن به نمایی زیبا، حسی بد از یک کار دانشجویی بشدت آماتور و بَدَوی را در ذهن متبادر کرده تا آنجا که

بنظر میرسد طراحان به هر قیمتی فقط سعی در تغییر یک بدنه بشدت قدیمی با عناصر و جزییاتی مدرن بدون شناخت مبانی و اصول یک طراحی درست و منطقی را داشته اند.

در یک کلام، طراحی بدنه دایون Y5 را باید ترکیبی ناشیانه و بسیار آماتور از عناصر قدیمی مدرن دانست که در نهایت منجر به خلق خودرویی زیبا نشده است.

اما با ورود به داخل کابین دو نکته در اولین نگاه جلب نظر میکند.

اول داشبوردی با حس پلاستیکی بسیار بالا و طراحی نسبتا قدیمی که البته نسبت به استایل بدنه قابل قبول تر است و دوم فضای کابین جادار برای سرنشینان .

در این بخش نیز طراحان دایون با تعهدی عجیب و دقیق سعی داشته اند همانند استایل بدنه، در طراحی فضای کابین، با حداقل بهره گیری از خلاقیت های لازم به نتیجه ای بسیار ضعیف و بی هویت برسند.

بر این اساس تا حدودی میتوان آینده این خودرو عجیب الخلقه را در بازار کشورمان که برخی رقبای هموطنش به لطف استفاده از طراحان و مهندسین صاحب نام اروپایی توانسته اند محصولاتی زیبا، با کیفیت و قابل قبول را خلق و ارائه کنند، حدس زد.

هرچند فراموش نباید کرد که بازار خودرو ایران همواره با معجزات و سورپرایزهای عجیبی همراه بوده و هست..

انتهای پیام/