زندگی تنهای دو زن به مدت یک سال در قطب شمال
«سونیوا سوربی» و «هیلده فالون» نخستین زنانی بودند که بدون حضور مردان، یک سال تمام را در مجمع‌الجزایر سوالبار نروژ در قطب شمال به سر بردند.
به گزارش مملکت آنلاین، این دو تن که برای انجام مطالعات اقلیمی در این مکان دورافتاده مستقر شده بودند، چندین ماه را در داخل یک کابین ۲۰ متری بدون آب و برق گذراندند. در واقع برنامه اصلی آنان این بود که بعد از عزیمت به قطب شمال در ماه سپتامبر گذشته، با گذراندن ۹ ماه در ماه مه به خانه خود بازگردند اما وقوع همه‌گیری کرونا برنامه آنان را به هم زد.
محدودیت‌های سفری وضع شده باعث شد تا کشتی حامل دوستان، خانواده و شرکای علمی آنان نتواند برای بردنشان به قطب بیاید و درنتیجه آنان مجبور شدند سه ماه دیگر منتظر بمانند. در این مدت تنها ارتباطشان با دنیای بیرون از طریق حساب‌هایشان در شبکه‌های اجتماعی بود.
در سوالبار که در شمالی‌ترین نقطه اروپا و بین نروژ و قطب شمال قرار دارد، آسمان سه ماه تمام تاریک است و دما تا ۳۰ درجه زیر صفر کاهش می‌یابد. خرس‌های قطبی مرتب به محدوده کابین سرک می‌کشند به همین خاطر همه وسائلی که بیرون محفظه نگهداری می‌شوند باید به اصطلاح «ضد خرس» باشند، چرا که اگر خرس‌ها آن‌ها را ببرند یا بخورند ساکنان به لحاظ تامین مایحتاج به دردسر می‌افتند.
زندگی کابینی در قطب جنوب در زمستان سخت سوالبار برای هر فردی چالشی سخت به شمار می‌رود. امسال برای اولین بار اکیپ حاضر در قطب را تیمی کاملا زنانه تشکیل می‌دادند که در کنار سگ‌شان «اتا» این شرایط را تحمل کردند.
این دو می‌گویند: «وقت آن رسیده بود تا تاریخ را از نو بنویسیم. که سنت را در اینجا بشکنیم و نشان دهیم که بدون مردان قدرتمند، توانا و موفق هستیم.»
این دو در این محل اسکان راه دور موسوم به «بامسبو» به جمع‌آوری داده‌ها برای مطالعات درباره تغییرات اقلیمی مشغول بودند.
دانشمندان به طور متناوب این منطقه را مورد مطالعه قرار می‌دهند تا دریابند که چگونه تغییرات آب و هوایی بر ذوب شدن یخ دریا تاثیر می‌گذارد. این پروژه‌ها اما پیش از این معمولا کوتاه بوده و در تابستان اتفاق می‌افتادند.
در جریان این اقامت طولانی‌مدت محققان با مطالعه شفق‌های قطبی داده‌هایی را برای سازمان فضایی آمریکا، ناسا، فراهم کردند.
این دو همچنین در زمان انزوا در قطب با استفاده از شبکه‌های اجتماعی حرکتی با عنوان «قلب‌ها در یخ» ایجاد کردند و زمینه‌ساز مباحثات علمی میان دانشجویان، محققان و سازمان‌‌های محیط‌زیستی با هدف تغییرات آب و هوایی شدند.
حرکت «قلب‌ها در یخ» در شش موضوع تحقیقاتی دیگر که شامل زندگی خرس‌های قطبی تا بررسی ارگانیسم‌های میکروسکوپی می‌شد، نقش داشته است.
این دو می‌گویند: «ما توانستیم از پرتاب فضاپیما در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۹ برای ناسا عکس بگیریم چرا که در ایده‌آل‌ترین مکان ممکن برای عکس‌برداری از این اتفاق قرار داشتیم.»
زندگی این دو تن در آب‌و‌هوای بد قطب شمال همچنین برای محققان اطلاعاتی در مورد چگونگی کنار آمدن انسان‌ها با شرایط سخت زیستی فراهم کرده است. این مطالعات می‌تواند به متخصصان آژانس فضایی اروپا و ناسا کمک کند تا فضانوردانی را انتخاب کنند که قادر به انجام ماموریت‌های بلندمدت به ماه یا مریخ در شرایط انزوا هستند.
انتهای پیام/