روش‌های کثیف دلهره‌آفرینی و ناامید کردن مردم +ویدیو
منتشرکنندگان این فیلم و امثال آن از شاگردان برجسته مکتب ماکیاولی هستند که برای‌شان رسیدن به هدف وسیله را توجیه می‌کند.
به گزارش مملکت‌آنلاین، مصطفی داننده در عصرایران نوشت: وقتی آب گل آلود می‌شود یک‌سری خدانشناس، هوس گرفتن ماهی می‌کنند. برخی‌ها به خاطر شرایط بد اقتصادی کشور و فشار که تحریم‌ها به کشور وارد کرده است، برای خود برج و بارویی ساخته‌اند. می‌دانند برخی داروها تحریم است و مردم به آن احتیاج دارند و ممکن است جان خود را از دست بدهند، اما با آن دارو برای خود کاسبی می‌کنند و به دنبال سود بیشتر هستند. می‌دانند معیشت مردم دچار مشکل شده است و بخشی از جامعه پول خرید کالاهای اساسی را ندارند چه برسد به دیگر وسایل، اما بازهم وجدان خود را قربانی می‌کنند و فقط فقط به پول بیشتر فکر می‌کنند.
همین روزها، عکس‌هایی از دلال‌های خودرو در فضای مجازی پخش شد. در این کانال‌ها آن‌ها با دیدن کاهش قیمت خودروها به دنبال راهی برای افزایش دوباره قیمت‌ها بودند، چون احساس می‌کردند در حال ضرر دادن هستند. برای آن‌ها به سختی افتادن مردم مهم نیست و فقط خود را می‌بینند. به قول آن ضرب‌المثل قدیمی که «دیگی که برای من نجوشد، می‌خواهم سر سگ در آن بجوشد.» این افراد به دنبال سود اقتصادی خود هستند.
در این بلبشوی کرونا، عده‌ای دیگر هستند که به به دنبال اهداف سیاسی خود می‌گردند. آن‌ها می‌خواهند با ایجاد حسن ناامنی مردم را ناامید کنند.
این روزها فیلمی در فضای مجازی با عنوان خیانت جهوری اسلامی به بیماران کرونایی دست به دست شد. این فیلم راهروی مکانی شبیه به بیمارستان پر از جنازه را نشان می‌دهد که فردی روی این فیلم ادعا می‌کند «در ایران به اسم کرونا دارند مردم رو می‌کشند و اعضای بدنشون رو قاچاق می‌کنند به کشورهای غربی و عربی».
با چرخی در شبکه‌های اجتماعی متوجه می‌شویم که این فیلم مربوط به ایران نیست و صداگذاری شده است.
دلیل انتشار چنین فیلم‌هایی روشن است؛ منتشرکنندگان سخت به دنبال ایجاد حس ناامنی بین مردم هستند. برای این دسته از آدم‌ها، مردم مهم نیستند بلکه فقط اهداف سیاسی‌شان ارجحیت دارد. منتشرکنندگان این فیلم و امثال آن از شاگردان برجسته مکتب ماکیاولی هستند که برای‌شان رسیدن به هدف وسیله را توجیه می‌کند. برای این نحله، مهم نیست که مردم چقدر دچار استرس و نگرانی می‌شوند، آن‌ها فقط می‌خواهند در شرایط سخت کرونا از ماست، کره بگیرند. در روزهای ابتدایی کرونا هم شاهد چنین فیلم‌هایی بودیم. فیلم‌های کوتاهی که فقط اعتماد مردم را هدف گرفته‌اند.
ساده‌ترین برداشتی که می‌شود از این فیلم کرد این است که هدف منتشرکننده، بی‌اعتماد کردن مردم به بیمارستان‌هاست. به گونه‌ای القا می‌کنند که اگر به بیمارستان بروید چنین و چنانتان می‌کنند. واقعیت اما این است که کادر درمان ایران، با تمام سختی‌‌ها در خط مقدم مبارزه با کرونا ایستاده است و از جان خود می‌گذرد تا جان مردم را حفظ کند.
این جریان‌ها که عمدتا در خارج از کشور حضور دارند، همیشه دم از مردم می‌زنند اما در روزهای سختی که مردم هزار درد دارند و کرونا هم شده است قوز بلای قوز، مردم را قربانی بازی‌های سیاسی خود می‌کنند.
ایران بعد از چین، دومین کشوری بود که درگیر کرونا شد. رسانه‌های مخالف جمهوری اسلامی در آن زمان چنان از ناکارآمدی دولت ایران در برابر کرونا می‌گفتند که گویی دولتمردان ایران دست روی دست گذاشته‌اند و کاری نمی‌کنند. وقتی باقی کشورها هم درگیر کرونا شدند، همین رسانه‌ها سکوت کردند و حرفی نزدند. این درحالی بود که فروشگاه‌های ایران مملو از جنس بود و در برخی کشورهای اروپایی مردم در حال جدل برای رسیدن به یک بسته دستمال کاغذی بودند.
ترساندن مردم و ناامید کردن آن‌ها، شیوه‌ای است که در عصر کرونا دستور برخی رسانه‌های آن‌سوی آبی قرار گرفته است. رسانه‌هایی که خود را صدای مردم می‌دانند.