پایداری ها ائتلاف «نه به قالیباف» را پرتعداد کلید زدند
تله احمدی‌نژادی‌ها پیش پای قالیباف/ بازی حیثیتی برای ریاست مجلس
توافقات پشت پرده بین پایداری ها، احمدی نژادی ها و میرسلیم، برای ریاست مجلس یازدهم کار را برای قالیباف سخت کرده است و باید دید استراتژی سرهنگ اصولگرا روزهای منتهی به انتخابات چه خواهد بود؟
به گزارش مملکت‌آنلاین، «رئیس نشود وارد انتخابات نمی‌شود» این جمله‌ای بود در همان روزهای داغ انتخابات مجلس و گمانه‌زنی‌ها درباره محمدباقر قالیباف گفته می‌شد. وقتی شهردار اسبق تهران در مقابل دوربین خبرنگاران در ساختمان وزارت کشور رسما اعلام کاندیداتوری کرد خیلی‌ها گفتند سرهنگ اصولگرا حساب و کتاب خود را برای سرلیست شدن در مرحله اول و بعد از آن رسیدن به راس قوه مقننه کرده است و عزمش جدی است. اما راه آنقدرها هم هموار و بدون مانع نبود. اختلافات برای سرلیستی قالیباف آنقدر شدت و حدت پیدا کرد که درست در دقیقه ۹۰ مجبور شد طیف‌های مختلف اصولگرا از پایداری‌ها تا سنتی‌ها را جمع کند و با بذل و بخشش سهیمه‌ها، لیستی با سرلیستی خود را تضمین کند و بعد از پیروزی یک نفس راحتی بکشد. اما این پایان راه نبود و مقصد اصلی ریاست مجلس بود موضوعی که حالا برای قالیباف «افتاده مشکل‌ها» و هیچ بعید نیست سرنوشت عارف و حدادعادل این‌بار برای قالیباف تکرار شود.
ائتلاف «نه به قالیباف»
سریال اختلافات اصولگرایان که پیش از انتخابات بر سر لیست و سرلیستی شروع شده بود حالا به انتخاب رئیس مجلس یازدهم رسیده است. قالیباف که خود را در این عرصه یکه‌تاز می‌دید هرچه به انتخابات نزدیک شد رقبا یکی یکی اضافه شدند تا جایی که درست در آخرین روزهای مانده به آغاز مجلس یازدهم علامت سوال درباره آینده سکان ریاست قوه مقننه بزرگتر شده است.
ماجرا وقتی جدی‌تر شد که پایداری‌ها اعلام کردند که برای ریاست گزینه خود را معرفی می‌کنند، وزرای دولت نهم و دهم هم که پیش از این حتی در زمان انتخابات هم حاضر نشدند زیر پرچم قالیباف جمع شوند، حتی قبل از پایداری مخالفتشان را با این ریاست اعلام کرده و تحرکاتشان را هم شروع کرده بودند تا آنجا که یکی از همین وزرای دولت نهم و دهم می‌گفت: «اگر ما نبودیم تکلیف ریاست مجلس از دو ماه پیش مشخص شده بود اما امروز کار به جایی رسیده است که لابی قالیباف و یارانش به سفرهای استانی کشیده شده است»
اما ماجرا وقتی جدی‌تر شد که تلاش پایداری ها و مشخصا صادق محصولی مرد پرنفوذ و پشت پرده این جبهه که از مخالفان سرسخت سرلیستی قالیباف بود، در جهت متحد کردن رقبای قالیباف شد. در این میان اولین گروه نزدیک به پایداری وزرای دولت نهم و دهم بودند ائتلافی که از چندی پیش زمزمه‌اش به گوش می‌رسید و محمود عباس‌زاده مشکینی منتخب مردم مشکین‌شهر و استانداران دولت دهم صراحتا گفت: « پایداری ها با دوستان دولت نهم و دهم ائتلاف می کنند.»
ماهیت توافق ۷ نفره
اما دردسرها برای قالیباف از یک جلسه ۷ نفره بالا گرفت، جلسه ای که حتی برخی نزدیکان قالیباف چون نادران هم در آن حضور داشتند و بعد به روایت همان نزدیکان در جهت تشکیل ائتلاف «نه با قالیباف» بوده است تا وحدت.
همان جلسه‌ای که علی خضریان از منتخبان مجلس یازدهم و از نزدیکان جبهه پایداری نوشت: « جلسه وفاق به پیشنهاد جبهه پایداری شکل گرفت و جناب محصولی به عنوان قائم مقام جبهه تشریح کردند و کار را به منتخبان سپردند. جناب نادران تعجب می کنم که موضوعی شفاف را وارونه جلوه می دهید؛ شأن شما و آقان زاکانی، قاضی زاده و امیرآبادی و دیگر حاضرین جلسه اجل از اداره شدن است. »
الیاس نادران هم انتقادات را بدون پاسخ نگذاشت و در توئیتی نوشت: « در جلسه اول به دوستانی که توسط جناب پژمانفر دعوت و توسط آقای محصولی اداره می‌شدند عرض کردم که راه‌اندازی یک جمع فقط با هدف «نه به قالیباف» عملی ضدوحدت است. هرچند که دلیلی هم برای دعوت نکردن از قالیباف نداشتند.»
نصرالله پژمانفر، نظام‌الدین موسوی ، نیکزاد، حاجی‌بابایی، زاهدی عباس‌زاده مشکینی و ... از حلقه اصلی جلسه هفت نفره بودند که در توافقات میان خود کار را برای قالیباف حسابی سخت کردند. این تحرکات وقتی شکل جدی‌تری به خودش گرفت که قالیباف با لابی‌ها و وعده وعیدها به منتخبان مجلس یازدهم تلاش کرد تا پایه‌های ریاستش بر مجلس را محکم کند غافل از آنکه این موضوع رقیبان اصولگرایش را برای قیام علیه او مصمم‌تر می کند.
پژمانفر در این رابطه می‌گوید: «متأسفانه در سابق اینطور بود که رفتار نامناسب و دون از شأن یک مجلس تراز انجام می‌شد و برخی افراد با شام دادن‌ها، ارتباط‌ها، قول‌ها و زدوبندها خودشان را به مسند ریاست، نایب‌رئیسی، دبیری یا مسئولیت‌های دیگری مثل ریاست کمیسیون‌ها می‌رساندند. ما تصمیم گرفتیم این موضوع را نظام‌مند کنیم و از همان ابتدا از اقدامات متداولی از این قبیل، جلوگیری کنیم. این کار، ساده هم نبود.»
او گفت: «تلاش کردیم که بتوانیم به این مسئله ورود کنیم و اساساً انگیزه ابتدایی که برای تشکیل این جلسه وجود داشت این بود که بتوانیم در یک فرآیند منطقی و قابل دفاع با شاخص‌های کاملاً روشن به وحدت برسیم؛ وحدت واقعی و وحدتی که بتواند در چهار سال نماینده‌ها را کنار هم داشته باشد.» آنطور که پژمانفر می‌گوید میرسلیم هم وارد این ائتلاف شده است.
حاجی‌بابایی، نیکزاد یا قالیباف
آنطور که شنیده‌ها حکایت می‌کند از همان روزی که پایداری‌ها و وزرای دولت نهم و دهم وارد ائتلاف شدند تا قالیباف را کنار بزنند نام حاجی‌بابایی، نیکزاد و شمس‌الدین حسینی به عنوان گزینه‌هایی برای ریاست مطرح شد. آرای استمزاجی نیکزاد و حاجی‌بابایی به نسب شمس الدین حسینی در روزهای ابتدایی از میزان بیشتری برخوردار بود و حالا هرچه به آغاز مجلس نزدیک می‌شویم بنا به روایت ها کفه ترازو به سود حاجی‌بابایی سنگین تر شده است.
هرچند ابطحی نماینده خمینی شهر گفته بود اگر شمس‌الدین حسینی انصراف دهد شانس نیکزاد بیشتر خواهد بود چراکه که نیکزاد علاوه بر آرای وزرای دولت نهم و دهم و پایداری رای ترک‌نشین‌ها را هم به همراه دارد اما به نظر می‌رسد با توجه به وضعیت امروز اگر نیکزاد با حاجی‌بابایی ائتلاف کند شانس حاجی‌بابایی برای ریاست بیشتر خواهد بود و در این صورت هیچ بعید نیست قالیباف حداقل سال اول مجلس را مانند محمدرضا عارف به پایان برساند.
تله احمدی نژادی ها و پایداری ها پیش پای سرهنگ اصولگرا
بازی قالیباف برای رسیدن به ریاست مجلس دیگر یک بازی حیثیتی است بنابراین او از هیچ تلاشی برای رسیدن به این جایگاه فروگذاری نخواهد کرد و مجبور است از تله ای که پایداری ها و احمدی نژادی ها مشترکا برای او درست کرده اند جهش کرده و با سلامت عبور کند.جهشی که بعید نیست همراه با دادن یک تعهد و چندین سهم به رقبا باشد.
سودای رئیس جمهوری قالیباف یکی از موضوعاتی است که باعث ریزش آرای او در میان منتخبان مجلس یازدهم شده است و این موضوع را می‌توان در کنایه‌های توئیتری میرسلیم می‌توان دریافت. البته او در مصاحبه‌ای هم گفت: « نامزد ریاست مجلس نباید هدفش ریاست جمهوری باشد و نخواهد مجلس را سکو قرار دهد، زیرا اصلاً بالاتر از مجلس نداریم و این تفکر اشتباهی است بین برخی نمایندگان که مجلس را سکو قرار می‌دهند تا به جایگاه دیگر برسند. اگر کسی نماینده مجلس شود و اهداف دیگری داشته باشد، ظلم و جفا به مردم و مجلس است زیرا مجلس را دست کم می‌گیرد.»
حالا قالیباف برای آنکه رئیس مجلس شود و ائتلاف رقبا او را به رسمیت بشناسند از یک طرف باید تعهد بدهد که وارد انتخابات ریاست جمهوری نشود و از سوی دیگر باید از موضع خود در مقابل رقبا عقب بنشیند و سهم بیشتری به آنها بدهد.
از آنجا که در جریان انتخابات مجلس روز آخر قالیباف برای سرلیست ماندن و رسیدن به یک لیست واحد مجبور شد سر کیسه سهمیه را شل کند و پایداری‌ها را راضی کند هیچ بعید نیست در روزهای نزدیک به شروع به کار مجلس یازدهم بازهم مجبور به دادن این امتیازات نه فقط به پایداری ها که حتی احمدی نژادی های حاضر در پارلمان و بعضا برخی سنتی ها چون میرسلیم شود و حتی از خیر ریاست جمهوری هم بگذرد تا راس نشین ساختمان هرمی بهارستان شود.