کشف مهم سکونتگاهی ۴۰۰۰ ساله در مراکش
سکونتگاهی ۴۰۰۰ ساله در مراکش کشف شده و شواهد جدید نشان می‌دهد که این منطقه، برخلاف تصور پیشین، مدت‌ها قبل از ورود فنیقی‌ها دارای جوامع کشاورزی پایدار بوده است.
به گزارش مملکت آنلاین، یک کشف باستان‌شناسی مهم در محوطه کاش‌کوش در شمال مراکش روایت تاریخی شمال آفریقا را دگرگون کرده است. به گزارش اورشلیم پست، این سکونتگاه ۴۰۰۰ ساله را که تیمی از پژوهشگران موسسه ملی باستان‌شناسی مراکش کشف کرده‌اند، تصورات قدیمی درباره توسعه این منطقه را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که جوامع کشاورزی پایدار و پیشرفته پیش از ورود فنیقی‌ها در مغرب وجود داشته‌اند.
حفاری‌های انجام‌شده در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ به کشف سه مرحله اصلی از سکونت در کاش‌کوش بین سال‌های ۲۲۰۰ تا ۶۰۰ پیش از میلاد انجامید، که زوایای تازه‌ای از زندگی در عصر مفرغ در سواحل مدیترانه‌ای آفریقا را روشن کرد.
شواهد اولیه مربوط به سال‌های ۲۲۰۰ تا ۲۰۰۰ پیش از میلاد کم‌تعدادند‌ــ شامل قطعات سفال، تراشه‌ای از چخماق و استخوان گاو‌ــ که احتمالا به‌دلیل فرسایش یا سکونت موقت در آن دوره بوده است. اما از حدود سال ۱۳۰۰ پیش از میلاد، مرحله دوم و اصلی سکونت آغاز شد که این منطقه به‌طور دائم مسکونی شد. ساکنان این منطقه، که جمعیتشان از صد نفر تجاوز نمی‌کرد، در خانه‌هایی دایره‌ای‌شکل از ترکه و گل زندگی می‌کردند، به کشاورزی و دام‌پروری مشغول بودند، و محصولاتشان را در سیلوهای صخره‌ای ذخیره می‌کردند. گندم، جو، و حبوبات کشت می‌کردند، دام‌هایی چون گاو، گوسفند، بز و خوک نگه می‌داشتند، و از ابزارهایی مانند سنگ آسیاب، چخماق و سفال‌های تزیینی استفاده می‌کردند.
نکته قابل توجه کشف قدیمی‌ترین شیء مفرغی شناخته‌شده در شمال آفریقا (به‌جز مصر) در کاش‌کوش است، که احتمالا قطعه‌ای از فلز بازیافتی پس از ریخته‌گری است. قدیمی‌ترین شیء آلیاژ مس در این منطقه نیز در همین محوطه باستان‌شناسی به دست آمده است.
در قرن‌های هشتم و هفتم پیش از میلاد، در دوران موسوم به دوره موریتانیایی، ساکنان کاش‌کوش سبک زندگی، معماری و اقتصاد سنتی‌شان را حفظ کردند اما هم‌زمان با جوامع فنیقی که در همان نزدیکی ساکن می‌شدند، تعامل داشتند. این تبادل فرهنگی به معرفی ساختارهای مربع‌شکل در کنار خانه‌های سنتی مدور منجر شد. کشت انگور و زیتون آغاز شد و سفال‌های چرخ‌ساز فنیقی مانند آمفورا و بشقاب و همچنین ابزارهای آهنی وارد فرهنگ منطقه شدند.
حدود سال ۶۰۰ پیش از میلاد، سکونتگاه کاش‌کوش متروکه شد که احتمالا به دلایل اجتماعی یا اقتصادی بود. تداوم و تحول فرهنگی در این منطقه نشان می‌دهد که ساکنان کاش‌کوش اجداد مستقیم اقوام موریتانیایی شمال‌غرب آفریقا بوده‌اند.
نبود شواهدی از دفن‌های طبقاتی یا نشانه‌های سلسله‌مراتبی حاکی از آن است که ساختار اجتماعی کاش‌کوش به‌نسبت برابر بوده است.
حمزه بن‌العطیه، مدیر برنامه باستان‌شناسی کاش‌کوش، در توضیح اهمیت این کشف گفت: «یافته‌های ما روایت‌های سنتی را به چالش می‌کشند، روایت‌هایی که اغلب تحت تاثیر نگاه استعماری بودند و مغرب را سرزمینی خالی و منزوی تا پیش از تمدن‌یابی به‌واسطه فرهنگ‌های بیگانه می‌دانستند.»
در سطحی وسیع‌تر، سایر کشف‌ها در مراکش، مانند فسیل‌های جبل ایغود نیز اهمیت این کشور در تاریخ بشر را پررنگ‌تر کرده‌اند. قدمت فسیل‌هایی که در دهه ۱۹۶۰ یافت شده بودند ابتدا ۴۰ هزار ساله تخمین زده شدند، اما بررسی‌های اخیر با بهره‌گیری از روش‌های نوین، قدمت ابزارهای سنگی به‌دست‌آمده از این محوطه باستان‌شناسی را بین ۳۵۰ تا ۲۸۰ هزار سال و دندان فسیلی را بین ۳۱۸ تا ۲۵۴ هزار سال برآورد کرده‌اند.
انتهای پیام/